Wprowadzenie do procesu rehabilitacji pacjentów sportu, jako immanentnej części doprowadziło do natychmiastowego sukcesu w postaci pierwszych zawodów – the first Stoke Mandeville Games w 1948 roku. 28. lipca tego roku na trawniku oddziału szpitalnego odbyły się zawody łucznicze z udziałem czternastu byłych żołnierzy i dwóch byłych żołnierek. Data przeprowadzenia zawodów pod nazwą Stoke Mandeville Games nie była przypadkowa. Guttmannowi zależało na tym, aby zawody przyciągnęły uwagę znacznego forum obserwatorów i wykreowania w ten sposób elitarnych zawodów sportowych dla niepełnosprawnych, które mogłyby być ekwiwalentem Igrzysk Olimpijskich. Następnego roku w zawodach wzięło udział 60 zawodników z pięciu szpitali, a w roku 1951 liczba osób biorących udział w zawodach wzrosła do 126.
Termin przeprowadzenia pierwszych zawodów – 28 lipca nieprzypadkowo pokrywał się z inauguracją Letnich Igrzysk Olimpijskich w Londynie. Zamiarem i marzeniem Ludwiga Guttmanna było, aby zawody dla niepełnosprawnych stały się trwałym elementem towarzyszącym Igrzyskom Olimpijskim. I tak się też stało. W 1960 roku Stoke Madeville Games po raz pierwszy zostały przeprowadzone poza granicami Wielkiej Brytanii, w Rzymie, gdzie odbyły się Igrzyska Olimpijskie. Marzenie Guttmanna się spełniło – narodziły się Igrzyska Paraolimpijskie!
Rzymska Igrzyska Paraolimpijskie zgromadziły 400 atletów z 23 krajów. W ostatnich Igrzyskach Paraolimpijskich w Rio de Janeiro 4300 atletów z 159 krajów startowało w 22 dyscyplinach sportowych i ponad 500 różnych zawodach. Ostatnie Zimowe Igrzyska Paraolimpiskie, które odbyły się w Soczi zgromadziły blisko 600 atletów z 45 krajów. Zawodnicy konkurowali w 5 dyscyplinach sportowych, w ponad 70 konkurencjach.
Józef Musielok